‘Lekker, vakantie. Er echt even uit.’

‘Waaruit?’

‘Gewoon. De gedoetjes, het werk. Even los van alles.’

‘Los? Hoezo los? Je plant jezelf een tijdje over naar een buitenlands meer-van-hetzelfde waar je de genadeloze confrontatie met je volstrekte zinloosheid geen moment uit de weg kan gaan omdat er geen enkele dagelijkse druktemakerij is waarmee je die naakte waarheid kan verhullen zoals in de rest van het jaar? Eindelijk tijd om dankzij de waardeloze wifi na te denken over alles wat je steeds met man en macht uit je hoofd probeert te weren? Om na een week of wat opgelucht weer in je gewone gedoetjes te verzinken? Er echt even uit, hmpf. Er tot je lippen in, zal je bedoelen.’

‘Maar kijk dan. Zo’n mooi uitzicht!’

‘Ja, prachtig. Maar wel heel ver weg.’

(Voor J., de onwillige vakantieganger.)